Het Bestuur van de Watersportvereniging Lunegat heeft een vooruitziende blik gehad die getuigt van bijna bovenaardse kwaliteiten. De vorig jaar in november geprikte datum van 14 mei bleek namelijk een zonovergoten schot in de roos! Een frisse bries uit het westen, een staalblauwe lucht en een kalme zee maakten deze dag bij uitstek geschikt voor het oefenen in droogvallen.
Maar liefst 10 schepen hadden zich aangemeld. Alle soorten en maten waren vertegenwoordigd. Van de catamaran Big Twin tot Drascombe Peewit. De bemanning werd op vrijdagavond welkom geheten door Tiemen Cloo, schipper van de Fleur, waarna Pieter Apeldoorn (Doortje) als leider van het flottielje uitleg gaf over het vaarplan voor de volgende dag en allerlei nuttige adviezen en tips over ons uitstrooide. Bijvoorbeeld over de stroom in de Robbengatsluis: “van zout naar zoet is goed!” Of over het putten van een emmer water voordat je droogvalt. Daarmee kun je gemakkelijk het ergste slijk van je voeten spoelen zodat je geen drinkwater hoeft te verspillen. En ook het verplaatsen van het anker na het droogvallen in de richting van de opkomende vloed.
Nadat alle schepen zich in de buitenhaven van Lauwersoog verzameld hadden zeilden we om 11.00 uur (een klein uur na HW) richting de Engelsmanplaat. We moesten kruisen en ook al hadden we de stroom mee, we vorderden maar langzaam. Daarom kwam rond 12.00 uur de opdracht aan de achterblijvers (waaronder ondergetekende ) om op de motor verder te gaan. Voor de Minoo was dit reden om op de fok terug te keren want de diesel bleek een storing te hebben. Een Duits zeiljacht bood hulp en sleepte de boot terug naar de haven.
Rond 13.00 uur (3 uur voor LW) bereikten we de WG 17 en koersten voorzichtig in de richting van het vogelwachtershuisje van Staatsbosbeheer (de Wad wachtpost). Toen we met de vaarboom ongeveer een meter water peilden gooiden we het anker uit. Terwijl het water zakte rees de plaat in al zijn schoonheid omhoog. Prachtig om de zon te zien schitteren in alle geultjes en prielen die langzaam leegstromen.
Eenmaal op de grond bleek ik toch niet zo goed gepeild te hebben. De Kluut lag lekker scheef op de rand van een geultje. Maar dat mocht de pret niet drukken: de zwemtrap uit, de verrekijker mee en wandelen maar! Daarna even buurten bij de andere schippers om ervaringen uit te wisselen.
Na 18.00 uur (2 uur na LW) kwamen wij weer los en zeilden met de zon en de wind in de rug naar Lauwersoog. Heerlijk! Anderen kozen ervoor om naar Schier te varen en sommigen brachten de nacht door op de Engelsmanplaat. Zo ook de bemanning van de Peewit die deze keuze beloond zag met een bezoek van een zeehond en een prachtige zonsopgang de volgende dag.
Aanleggen met het voor ons nieuwe schip gaat nog niet altijd vlekkeloos maar met hulp van de bemanning van de Fleur lagen wij toch voor 20.00 uur veilig in een box van de buitenhaven. Tijd voor een lekker glaasje wijn en een schippersmaal!
We kijken met een zeer voldaan gevoel terug op deze droogval dag. Het was voor ons de eerste keer en vonden het een geweldige ervaring. Met dank aan de organisatoren!
Hans Miedema, schipper van de Kluut
